Zastanawia mnie od pewnego czasu jedna myśl... Gdy moi znajomi dowiedzieli się,że piszę bloga zdziwili się i zapytali dlaczego? Na początku nie wiedziałam co im odpowiedzieć,ale w końcu zastanowiłam się chwilkę i powiedziałam prawdę (bo zawsze należy mówić to co się myśli) otóż powiedziałam im,że ludzie tam znają mnie tylko trochę,mogą mi doradzić,mogę się do kogoś zgłosić o pomoc chociażby słowną. Tutaj mogę być naprawdę sobą i wyrażać moją własną opinię na wiele wiele tematów. Każdego dnia mogę napisać co mi się przytrafiło,bo może i nikt tego nie przeczyta,ale może są ludzie, którzy znajdują czas na to by przeczytać coś zastanowić się i tak naprawdę zobaczyć co takiego autor miał na myśli. Bo czasami w słowa oprawiamy coś pięknego, czasami zwykłe banalne słowa przekazują tak wiele... Czy właśnie nie o to chodzi pięknymi słowami możemy wyrazić siebie... W każdym z nas jest coś pięknego,więc nie bójmy się mówić. (a ja sama robię teraz najgorszą rzecz tak banalną właśnie piszę,że nie bójmy się mówić a sama do pewnej osoby nic nigdy nie powiem, i będę tego żałować...ale cóż nie można mieć wszystkiego).